مقایسه تأثیر دو روش آموزش مبتنی بر سخنرانی و آموزش الکترونیک با الگوی merrill و reigeluth بر یادگیری و انگیزش مشمولین آموزش مداوم پزشکی

زمینه و هدف: آموزش، یکی از ارکان اساسی توسعه توانمندی ها، مهارت ها و شایستگی ها در بخش های مختلف جامعه است. نتایج حاصل از مطالعات آموزش الکترونیکی در مقایسه با روش های آموزش مرسوم به استادان و دست اندرکاران آموزش در رابطه با تدوین، تولید و اجرای دوره های آموزشی مناسب برای یادگیرندگان یاری می رساند. هدف از این پژوهش، مقایسه تأثیر دو روش آموزش مرسوم (مبتنی بر سخنرانی) و روش آموزش الکترونیکی با استفاده از الگوها، راهبردها و فنون طراحی آموزشی بر میزان یادگیری و انگیزش پزشکان در خصوص مبحث نارسایی حاد تنفسی بود.  روش کار: در این مطالعه نیمه آزمایشی، 60 پزشک به روش نمونه گیری در دسترس در دو گروه 30 نفری تحت آموزش با دوره مبتنی بر دو روش آموزشی بررسی شدند. محتوای یادگیری در گروه شاهد بر اساس برنامه های مدون آموزش مداوم مرسوم بود و محتوای یادگیری الکترونیکی در گروه تجربی بر اساس همان برنامه ها با تلفیق الگوهای طراحی آموزشی به صورت یادگیری الکترونیکی تولید شد. یافته ها: داده ها توسط پیش آزمون، پس آزمون و پرسش نامه سنجش انگیزش جمع آوری شد. مقایسه نمره پیش آزمون و پس آزمون پزشکان شرکت کننده تفاوت معنی داری نداشت (05/0 < p )، اما مقایسه میزان انگیزش پزشکان پس از اتمام برنامه های آموزشی در دو گروه (گروه شاهد 97/3 ± 1/126، گروه تجربی 45/5 ± 83/143) تفاوت معنی داری داشت (05/0 > p ). نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از پژوهش، حاکی از ارتباط معنی دار به کارگیری راهبردها و فنون طراحی آموزشی با افزایش انگیزش شرکت کنندگان در آموزش مداوم الکترونیکی جامعه پزشکی بود.